Czym jest i jak objawia się nadżerka?

Nadżerka to ubytek nabłonka na szyjce macicy. Stanowi dość częstą przypadłość, ponieważ może dotykać nawet co 3-4 kobietę. W przypadku podejrzenia wystąpienia schorzenia pacjentka powinna być od razu skierowana na badania dodatkowe. Następnie lekarz ginekolog dobiera metodę leczenia nadżerki adekwatnie do jej specyfiki i zaawansowania.

Specyfika i główne symptomy

Teoretycznie nadżerka to dość niewielka ranka o nierównej, brodawkowatej powierzchni, która powstaje na śluzówce wyściełającej szyjkę macicy od strony pochwy. Przyczyn występowania ubytku nabłonka może być kilka, a zaliczamy do nich m.in. zaniedbanie leczenia stanów zapalnych pochwy i sromu oraz urazy mechaniczne powstałe w momencie osłabienia szyki macicy (np. po porodzie). Dodatkowo powstaniu nadżerki sprzyjają liczne porody, przebyte poronienia, wkładka domaciczna. Ryzyko pojawienia się dolegliwości wzrasta też u pacjentek, u których często dochodzi do infekcji przenoszonych drogą płciową.

Do najważniejszych objawów nadżerki zaliczamy m.in.:

• upławy białe (czasem żółte lub zielonkawe, niekiedy zabarwione krwią) o przykrym zapachu, które podrażniają okolice sromu, powodując infekcje
• pieczenie i swędzenie intymnych okolic ciała
• krwawienia między miesiączkami albo po stosunku
• bóle w okolicy krzyżowo-lędźwiowej oraz w podbrzuszu

Trzeba jednak pamiętać, że te objawy nie zawsze świadczą o nadżerce, mogą stanowić też symptomy innych dolegliwości. Dlatego bardzo ważna jest konsultacja z ginekologiem, który zleci wykonanie stosownych badań diagnostycznych. W diagnostyce nadżerki wykonywana jest cytologia, posiew, kolposkopia.

Leczenie nadżerki

Podjęcie stosownego leczenia nadżerki jest bardzo ważne, ponieważ jeśli nie będzie wdrożona stosowana terapia, schorzenie może przerodzić się nawet w nowotwór szyjki macicy. Innymi powikłaniami jest zakażenie macicy i jajowodów, które z czasem prowadzi do niepłodności.

W pierwszym etapie leczenia niezbędne jest zlikwidowanie stanu zapalnego z zastosowaniem przeciwzapalnych leków dopochwowych. Jeśli nadżerka jest niewielka, bardzo często już po tej terapii może dojść do jej całkowitego wyleczenia. Niemniej pacjentka powinna poddawać się regularnym badaniom ginekologicznym. Jeśli leki przeciwzapalne to za mało, lekarz dobierze inną metodę leczenia.

U niektórych pacjentek stosowana jest tzw. koagulacja chemiczna. Polega ona na smarowaniu rany specjalnym preparatem, a następnie stosowaniu dopochwowo globulek hormonalnych zawierających estradiol.

Inną metodą jest elektrokoagulacja, czyli wypalanie chorego miejsca prądem elektrycznym, a także laseroterapia. Te zabiegi są przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym i mogą pozostawić po sobie niewielką bliznę.

W przypadku większych nadżerek dobre rezultaty można osiągnąć, stosując krioterapię, czyli zamrażanie ciekłym azotem. Zastosowanie znajduje również fotokoagulacja, czyli zabieg polegający na emisji fal świetlnych w miejsce występowania zmian.